Koosje, welkom thuis!

De voorbereidingen

Ja, en dan heb je dus ineens een pup gekocht!
We hadden een weekje om ons voor te bereiden. Het huis puppyproof maken, de bench uit het stof halen, nieuwe kleedjes, speeltjes en knuffels. Ons “mooie” kleed weghalen en daarvoor in de plaats een goedkoop kleed kopen (plaskleed). Dat is natuurlijk tijdelijk, want zodra ze zindelijk is, komt het andere kleed weer terug. Er moet sowieso een kleed liggen, aangezien wij parket hebben waar de pup op uitglijdt. Een halsband en lijn kopen. Voer aanschaffen en een afspraak bij de dierenarts voor een “APK” maken. Een verzekering afsluiten en –niet onbelangrijk- een hondenschool uitzoeken.

Ik was al enige tijd bezig om een geschikte hondenschool te vinden. Ik vind het erg belangrijk dat het een hondvriendelijke manier van trainen is met een clicker. En hoe toevallig was dit, mijn man had mij een week voor het bezoek aan de fokker verteld, dat 

er een nieuwe hondenschool was geopend. Ik ging googelen naar “Hond op School” en was direct om. Precies wat ik zocht! Ik heb Daniëlle gebeldvoor een oriënterend gesprek en met de vraag wat zij adviseerde. Wij gingen Koosje op donderdag halen en zou het dan verstandig zijn om op zaterdag meteen met de puppyfun te beginnen. Daniëlle was heel resoluut: “ja, absoluut heel verstandig om meteen te komen. Juist omdat ze al wat ouder is en midden in het socialisatieproces zit en dus wat achter loopt”. Ze adviseerde me wel om de week ervoor alvast de theorie te volgen zonder hond. Heel fijn om goed voorbereid te zijn. Het gesprek verliep heel prettig, ik had er een heel goed gevoel bij. Ze waren nog geen week daarvoor geopend, toeval bestaat niet.

Als je een pup uit huiselijke kring ophaalt, krijg je meestal een knuffel mee die in het nest heeft gelegen. Dit geeft de pup een rustgevend gevoel. Bij mijn fokker was dit niet hetgeval, Koosje is opgegroeid in een kennel, maar mijn fokster kwam met het volgende advies: trek de dag voordat je Koosje komt halen een ’t shirt aan en slaap hier ook in. De volgende dag houd je dit shirt aan als je haar komt halen. Hierdoor neemt het shirt jouw geur aan. Ik ben dan de rustgevende factor. Ik kon me hierin wel vinden. Ik heb ook nog een knuffel gekocht (zonder kralen ogen natuurlijk) en heb een paar dagen met deze knuffel onder mijn shirt gelopen, zodat het ook mijn lichaamsgeur zou aannemen. Het zag er heel grappig uit als ik zo door het huis liep, zwanger van een teddybeer. En toen was het zover, de bench met “heerlijk ruikende” knuffel en kleedjes stond klaar, huis puppyproof. Koosje, we komen eraan!

De autorit

We hadden de met de fokster afgesproken, dat zij Koosje ’s ochtends minimaal te eten zou geven in verband met de lange autorit (ruim twee uur). We hadden ons goed voorbereid met handdoeken en keukenrol voor het geval ze misselijk mocht worden. Na ruim twee uur reden we met kloppend hart het terrein op. Hoe spannend is dat. Is ze wel echt zo leuk? Zou ze ons herkennen? Zou die klik er nog zijn? En daar liep ze, samen met haar broertje, in de voortuin. Op het moment dat wij uit de auto stapten, kwam ze meteen super enthousiast op ons af rennen. Kusjes geven door het hekje, zo lief! Wij waren zo blij, wat een scheetje!

Heerlijk was het om haar weer te zien en te knuffelen. Na de officiële handelingen was het eindelijk zover. Ze mocht mee naar huis. Maar eerst moest ik haar haar halsbandje om doen. Ze had nog nooit een halsband omgehad en dus ook nooit aan de lijn gelopen. Dat was een spannend moment. Maar ze vond het prima en liep ook heel makkelijk aan de lijn mee. De fokster nam nog emotioneel afscheid van haar met tranen in haar ogen en toen kreeg ik haar op schoot. De reis naar huis was begonnen. Ze kroop letterlijk in me en heeft zich de hele autorit niet bewogen. Het enige dat ze deed, was om de zoveel tijd haar koppie optillen en mij aankijken. Als we dan oogcontact hadden, zuchtte ze diep en ging weer slapen. Je hoort weleens van die horrorverhalen, dat de pup tijdens de eerste autorit een slechte ervaring heeft en autorijden daarna niet meer leuk vindt. Maar gelukkig werd ze niet misselijk. Na ruim twee uur kwamen we thuis aan. Nu gaat het beginnen! Koosje, welkom thuis!